„Sirota Mileva iz Bosne u našoj civilizaciji godine 1878.“ u takmičarskoj je selekciji 69. Sterijinog pozorja, koje se, od 26. 5. do 3. 6., održava u Novom Sadu. Selektorka, dr Ana Tasić, teatrološkinja i pozorišna kritičarka, u procesu selekcije pogledala je oko sedamdeset predstava iz naše zemlje i regiona i odabrala sedam za Takmičarski program i tri za Međunarodnu selekciju "Krugovi". Prioritetan kriterijum pri izboru predstava bio je njihov umetnički kvalitet, vrednosti dramskih tekstova, režije, glume, muzike, scenografije, kostim... Izbor naše predstave obrazložila je ovako:

„Sirota Mileva iz Bosne u našoj civilizaciji godine 1878.“, tekst Albina Podgradska, režija Anđelka Nikolić, koprodukcija Narodno pozorište Subotica / Narodno kazalište / Népszínház; Dečje pozorište Subotica i Seoski kulturni centar Markovac.

Polazeći od nikada izvedenog dramskog teksta Albine Podgradske, navedenog kao prvi komad u našoj istoriji pozorišta koji je napisala jedna žena, rediteljka Anđelka Nikolić izgradila je zaista nesvakidašnju predstavu, žanrovski veoma složenu i specifičnu. Reč je o hibridnom izvođačkom obliku koji ukršta igru amatera i profesionalaca, stvarajući neobično delo koje ima elemente dramskog teatra, postavljenog u Brehtovom maniru otuđenja, isprepletane sa elementima pozorišta zajednice i pozorišta foruma, gde su konkretno i simbolički izbrisane granice između izvođača i publike. U predstavi učestvuje četrdesetak izvođača, donoseći snažnu energiju kolektivnog prisustva, koja odražava i bujnu moć multietničke zajednice, što je akcentovano izborom korišćenja različitih jezika ‒ mađarskog, slovačkog, romskog, srpskog. Radnja teče u fragmentima, u otvorenoj formi bitno oslonjenoj i na učešće gledalaca koji u predstavi glasaju i komentarišu događaje, i prati priču o Milevinom prinudnom izbeglištvu sa majkom iz Bosne. Bežeći od rata i bolnih sećanja na gubitak oca i sestre, koje su ubili Turci, one stižu u Srbiju gde se grčevito bore da prežive, u novim tragičnim, (post)apokaliptičnim okolnostima. Višeznačna radnja otvara pitanja posledica gaženja dostojanstva u ratnim vremenima, zatim klasnih razlika koje utiču na promene međuljudskih odnosa, delikatno kritikujući bahatost ekonomske elite, kao i poražavajuće društvene vladavine novca. Ipak, i u ovom mraku raščerupane ljudskosti, ukazuju se naznake nade kroz solidarnost, potrebu da se pomogne onima koji su (privremeno) pali na dno, u mulj postojanja.